Wereldreis Afl. 22 7 Days in Tibet

45 Uur nadat wij Chengdu achter ons lieten, was onze volgende stop Lhasa. Een treinreis die wij niet snel zullen vergeten. Hoogte- en dieptepunten vlogen aan ons voorbij, net als een geweldig landschap, geschetst in verschillende jaargetijden.

Zo verlieten wij Chengdu in bewolking met wat regen. Letterlijk en figuurlijk. We deelden onze kabine namelijk met een Chinees stel. Niets mis mee zou je denken. Nee, niet totdat de lichten uitgingen en er een vreselijk geluid door de neus van de jongeman suisde… We keken elkaar aan wisten direct hoelaat het zou zijn. Later en later… Na hem zo’n vijf keer wakker te hebben gemaakt en het onderhand 06:00u was, was het in onze ogen onze tijd. We vroegen hem vriendelijk de kabine te verlaten en ons ook een aantal uurtjes nachtrust te gunnen. (Dat was overigens best lastig met handen en voeten.) We hadden tenslotte nog geen oog dicht gedaan. Helaas kwam meneer 2 uur later de kabine weer ingesneakt en zette zijn fijne ‘gezang’ weer in. Dat de kabine naast ons al die tijd leeg (!!!) was geweest maakte het treinpersoneel niet zoveel uit. Nacht nummer 2 hebben we ze nogmaals vriendelijk (maar ook dringend) verzocht die kabine toch maar open te maken. Zo sliepen wij de tweede nacht in een prive kabine en konden we wat uurtjes inhalen.

Ook was er zonneschijn. Buiten, maar vooral ook binnen. Na al die ellelange hand-en-voet-gesprekken over snurkende mannen en lege kabines kenden we het treinpersoneel al bij voornaam. Een goede reden om uitgenodigd te worden op het verjaardagsfeestje van de kok. We hebben gedanst met de barvrouwen op Justin Timberlake, Tibetaans geleerd van een groep kinderen op schoolreis en taart gegeten (met stokjes!) met de machinist.

Een ander hoogte punt was het bereiken van de 5000 meter grens. Het naar beneden vallen van pakken sneeuw om vervolgens weer over te gaan in flinke zonneschijn maakte deze ervaring erg bijzonder. Omdat het hoogte verschil rare dingen met je kan doen werd er oxygen de trein in gespoten. Op deze manier kan je gemakkelijk wennen aan het leven hoog in de bergen in Tibet.

Lhasa is prachtig! De hoge bergen, vele kleuren op staat, rare gewoontes en vriendelijke mensen. Na een nachtrust van welgeteld 1 heel uur (een van de bijwerkingen van hoogteziekte is slapeloosheid) ging om 06:00u deze ochtend de wekker. Onze tour was begonnen! En hoe! Van 06:30u tot 09:30u hebben wij in de rij gestaan bij het Potala Palace (Potato Palace voor intimi). De kaartverkoop startte om 08:00u maar wanneer je dan pas aan komt zetten heb je grote kans dat de kaartjes voor de volgende dag (?!) al weg zijn. Om de tijd te doden leerden we de mensen in de kilometers lange rij de wave en oefenden we onze eerste Tibetaanse woorden op de voorbijgangers. Dit werd overigens niet zo op prijs gesteld door de politie. Ze keken naar ons zoals wij die nacht daarvoor naar de snurkende meneer hebben gekeken. Na zo’n 3uur in de rij te hebben gestaan en een paspoort en permit controle van 5 minuten per persoon, hadden wij de tickets in de pocket. Morgen bezoeken wij het vroegere winter paleis van de dalai lama’s. Dit paleis ligt midden in de stad op de grote berg Marpori. Ook wel de Rode Berg genoemd. Na een flinke klimtocht van ongeveer 130 meter zullen wij morgenochtend (of middag…) uit kijken over heel Lhasa.

Weer een hoogte puntje op wereldreis!

***************************************************************

Sfeer impressie Lhasa, Tibet: