Wereldreis Afl. 49 Panama – Panama City in de vijfde versnelling

Na Colombia hebben we Zuid-Amerika achter ons gelaten en zijn onze eerste stappen in Midden-Amerika gezet. Een heel avontuur met gevaar voor eigen leven. We zijn in Panama City, de meest voetganger-onvriendelijke stad die we tijdens deze reis zijn tegen gekomen.

Panama City is booming! Als hoofdstad is dit de belangrijkste plek van Panama. Het is het economische hart van het land en het straatbeeld wordt bepaald door moderne kantoorgebouwen, luxe winkels, grote appartementen en chique restaurants en glinsterende casino’s. De hoge gebouwen schieten hier als paddestoelen uit de grond, op elke hoek van de straat wordt gebouwd aan iets nieuws, groots en glimmends.

Naast alle glimmende wolkenkrabbers en knipperende casino lichtjes is er in Panama City ook nog een groot aantal historische sporen uit de koloniale tijd terug te vinden. In Casco Viejo, het oude centrum van de stad, vind je prachtige paleizen, kerken en verdedigingswerken uit de koloniale tijd. Moderne en historische cultuur komen in Panama City samen.

Panama City is een van de belangrijkste business en financiele centra van Latijns-Amerika. Een wereldwijde economische crisis? In Panama is de economie blijven groeien. Een van de redenen hiervan is het Panamakanaal. Ongeveer 14.000 schepen varen jaarlijks door het 81 kilometer lange kanaal dat door Panama loopt en de Caribische Zee met de Atlantische Oceaan verbind. Dit zijn gemiddeld 38 schepen per dag. Al deze schepen betalen hier flinke bedragen aan tolgelden voor. 100.000 Dollar per doorvaart is geen uitzondering. Omvaren geen optie…

Wanneer je door Panama Stad wandelt, doe je dat met gevaar voor eigen leven. Waarom zou je gaan wandelen als er om de paar meter een taxi op je staat te wachten? Omdat wandelen leuk en gezond is? In Panama City niet. Voetgangers zijn hier in de minderheid en hebben niet eens een stoep gekregen. Wandelen in de berm voelt als level 10 van Super Mario Bros. Je springt over opstakels als betonblokken, volle afvalzakken en open riolen. Je kunt slingeren aan losse electriciteitsdraden en als je je ogen niet op de grond gericht houd kan het maar zo zijn dat je tot je middel in een put staat, aangezien deze geen deksels hebben. Ook de straat oversteken is een avontuur. Er zijn geen verkeerslichten, er komt geen eind aan de slinger met te hard rijdende auto’s en de taxi’s toeteren naar je of je écht geen lift wil.

Om de stad te verkennen sprongen, tot grote ergenis van Sjoerd en vreugde van Evelien, in een vrolijke hop-on hop-off bus. We kregen uitleg over de stad van een vriendelijke vrouw die wel zeven talen sprak (vloeiend!), zaten eerste rang en werden veilig voor de deur van de toeristische attracties afgezet. Een heerlijk tochtje om even bij te komen van level 10.

Mee met de stroom van het verkeer, mee met de gekte van de stad.

Wist je dat…?!

* Sjoerd vast kwam te zitten in de modder. Toen hij de betonblokken en vuilniszakken overleefd had, danste hij van blijdschap een modderpoel in waar hij zijn slippers verloor. Zijn voeten hebben we moeten wassen in een stroom water van een gesprongen leiding.

* De electriciteitsdraden tegenover ons hotel explodeerden en wij twaalf uur lang zonder stroom zaten.

* De andere hotel gasten hun koffers pakten en vertrokken en wij een leuke korting op de kamer hebben losgepeuterd. We blijven backpackers, hè.

* We vervolgens uren lang de electriciteits mannetjes hebben aangemoedigd samen met het hotel personeel en we midden in de nacht ineens weer stroom hadden.

* We naast een fijne korting ook vandaag tot 18.00 uur in onze kamer mogen bivakkeren tot onze bus naar Bocas del Toro vertrekt.